CELLPHONE OVER MOTHER
"I HATE YOU! I HATE YOU! I HATE YOU!" ang sigaw ni Wishy sa kanyang Nanay pagkapasok na pagkapasok nila ng kanilang bahay. Naalimpungatan ang kaniyang Tatay na natutulog noon sa kawayang upuan. Dali-daling pumasok si Wishy sa kanyang kuwarto sa taas at padabog na itinulak pasara ang pinto kaya kumalabog iyon.
Humalik si Emer sa kaniyang misis at kinuha ang mga pinamili nitong mga gamit-pang-eskwela, sapatos at uniform ni Wishy. "Ano ba ang nangyari?", tanong niya sa kaniyang kabiyak.
Naupo si Nilda. "Ang anak mo kasi, pinipilit ako na ibili ko na din daw siya ng cellphone para sa pasukan daw meron na siya. Siya na lang daw kasi ang walang cellphone sa kanilang magbabarkada kaya nahihiya siya. Sabi ko pinag-iipunan pa natin. Ayan, nagalit na sa akin," kwento niya.
Tinabihan ni Emer ang asawa. Hinawakan niya ang kamay nito. "Pagpasensyahan mo na ang anak natin ha, Mahal ko. Ako na bahala."
Kinabukasan ng gabi, bago matulog si Wishy ay pinuntahan siya ng kaniyang ama sa kuwarto niya para iabot ang regalo nito sa kaniya.
"Wow! Maraming salamat, 'Tay!", ang natutuwang sabi ng labing tatlong gulang na si Wishy nang makita ang android na cellphone na pilit na pinabibili niya kahapon sa kaniyang ina.
" I love you, 'Tay!", sabay yakap sa sa kaniyang ama.
"Aba, ngayon ko lang ulit narinig 'yang 'I love you' mo ah. Kung 'di pa pala kita binigyan niyang cellphone na gusto mo, 'di mo pa ako makukuhang sabihan ulit non," biro ni Emer sa anak.
"'Di naman po ganon, 'Tay."
"E paano ang Nanay mo? Ano ang sasabihin mo sa kaniya?"
"Whatever!", ang may galit pa ring turing ni Wishy para sa kaniyang ina.
"O sya, sige. Matulog ka na at pasukan n'yo na bukas. Maaga ka pa gigising," paalala ng Tatay ni Wishy.
"Opo, 'Tay," sagot ni Wishy.
Pagkalabas na pagkalabas ng Tatay niya ay excited na pinag-aralan ni Wishy ang paggamit ng kaniyang cellphone. Sa Galery ay may nakita siya na isang video. Pinanood niya iyon. Noong simula ay nandidiri siya dahil bidyo iyon ng isang ipinapanganak na sanggol. Naiirita pa siya sa mga pag-iri-iri ng nanganganak kahit parang pamilyar sa kaniya ang boses. Medyo nangiti siya nang pagkatapos ng isang todo-lakas na iri ay ganap nang nakalabas ang sanggol at umiyak iyon.
Inilagay ng komadrona ang sanggol sa dibdib ng bagong panganak na babae. Kasabay ng patuloy na pag-iyak ng sanggol ay ang unti-unting pagtulo ng mga luha sa mga mata ni Wishy nang makita niya na ang babaeng iyon ay ang kaniya palang Nanay na noon ay nag-aagaw-buhay na. "Mahal, lumaban ka. Ayan na ang anak natin oh. Nagtagumpay ka sa pagsilang sa kaniya. Ayan oh, buhay na buhay siya. Kaya pakiusap, mabuhay ka din, Mahal ko," ang umiiyak na ring tinig ng ama ng sanggol na umalingawngaw sa mga tainga ni Wishy.
Tapos na ang video na pinapanood ni Wishy pero patuloy pa rin ang kaniyang pagluha. Pinahiran niya ng kumot ang kaniyang mukha nang marinig niya ang notification ng damating na text sa cellphone niya. 'Di niya napigilang bumuhos na muli ang kaniyang luha habang binabasa niya ang mensahe ng kaniyang Tatay:
"Anak, more than anyone in this world, it is YOUR MOTHER who DESERVES your LOVE and RESPECT. And SHE'S THE ONE whom YOU NEED more than anything."
Saturday, June 30, 2018
ANG MATALINO AT ANG MADISKARTE ni Augusto Flameño Monsayac
Isang hapon ng araw ng Linggo, habang minamaneho ni Madi ang kanyang bagong biling magarang kotse, natanaw niya ang isang pamilyar na tao na naglalakad sa gilid ng kalsada. Hinintuan niya ito at tinawag.
"Matt, ikaw ba yan?", ang bungad niyang pagbati sa dating kaklase.
"Uy, ikaw pala, Madi!" Big time na big time ka na ah."
"Saan ka ba pupunta? Bakit naglalakad ka lang. Tara, sakay na at ihahatid kita", paanyaya ni Madi.
"Ganon ba. Sige, maraming salamat!", ang malugod na tugon ni Matt.
"Halos dalawampu't limang taon tayo 'di nagkita ah. Kamusta ba buhay-buhay?", panimula ni Madi sa pakikipagkwentuhan kay Matt nang paandarin niya muli ang kanyang sasakyan.
"Eto, buhay pa rin naman sa awa ng Diyos", ang simpleng sagot ni Matt. " Ganda nitong kotse mo ah."
"Actually, panglima ko nang sasakyan to". Kinailangan ko nang bumili ng bago eh." Tumawa si Madi pagkasabi niya noon.
"Sa dating bahay nyo pa rin ba ikaw nakatira?", pag-usisa ni Madi. "Oo", ang maikling tugon ng kaniyang sakay.
"Nakabili na ako ng sariling lupa. Nakapagpatayo na rin ng sariling bahay. Worth 10 million lang kaya maliit." Muling umalingaw sa loob ng kotse ang tawa ni Madi pagkasabi niya noon.
"E di, mayaman ka na pala talaga."
"Parang ganon na nga." At napahalakhak nang husto ang mayabang na mayaman.
"Noong nag-aaral tayo, lagi kang kasama sa honors hanggang sa paggraduate natin. Samantalang ako, kabilang sa ilang masasabi na pasang-awa. Kung hindi ko pa ginamit ang kagwapuhan ko noon, baka hindi pa ako nakapasa. Ikaw? Ano nangyari sa'yo? Saan napunta ang talino mo?"
"Eh ganon talaga,", ang nahihiyang sagot ni Matt, na halata na ang ibig ni Madi na patunguhan ng kanilang pag-uusap.
"Minsan talaga, DAIG NG MADISKARTE ANG MATALINO, no," ang nakangising komento ni Madi habang nakalingon kay Matt.
Kinuha ni Madi ang kaniyang wallet. Iniabot iyon kay Matt. "Kuha ka na dyan kung magkano kailangan mo. Saka bumili ka na rin ng bagong tsinelas. Ako ang nahihiya sa butas niyang suot mo eh.", at nagtawa siyang muli.
Ibinalik ni Matt ang pitaka kay Madi. "'Di na. Salamat na lang," pagtanggi niya.
"Hay, ang sarap talaga maging mayaman," ang parinig ni Madi. "May maganda kang bahay, mga sasakyan. Nakakapunta ka sa gusto mo puntahan, nagagawa mo ang mga gusto mo gawin, nabibili mo ang gusto mong isuot, nakakain mo ang masasarap na pagkain na gusto mong kainin."
"Ako naman, nagpapasalamat ako sa Diyos na pinagkalooban niya ako ng karunungan para maagang marealize na "ANG BUHAY NG TAO DITO SA MUNDO AY HINDI PARA MAGPAYAMAN KUNDI GUMAWA NG MABUTI THAT WILL MAKE HIS SOUL WORTHY OF HEAVEN,", pahayag ni Matt.
"Ano sabi mo?", pagpapaulit ni Madi sa sinabi ni Matt.
Sa halip na ulitin ang kaniyang sinabi, Kinuha ni Matt ang Bibliya na nakapatong sa kotse ni Madi. "Binabasa mo ito?", tanong niya kay Madi.
"Hindi. Pangdisplay lang. At pangpalusot na rin," ang dahilan ni Madi.
"May ballpen ka?", tanong ni Matt.
"Dyan sa lalagyan".
Signpen ang nakita ni Matt. Nakita rin niya ang isang maliit na organizer. Sa pinakahuling pahina noon ay may isinulat si Matt. Pinilas niya ang pahinang sinulatan niya at inipit sa Bibliya.
"Basahin mo," ang sabi ni Matt kay Madi pagkatapos niya ibalik ang Bibliya sa pinagpapatungan nito.
"Sige, mamaya," ang wala sa loob na sagot ni Madi.
Pagkatapos maihatid ni Madi si Matt sa pupuntahan nito ay waring umukilkil sa kaniyang mga tainga ang "Basahin mo" na sinabi sa kaniya ni Matt. Inihinto niya muli ang kaniyang sasakyan. Kinuha niya ang papel na nakaipit sa Bibliya. "LUCAS 16:19-31 at LUCAS 18:18-25" ang nakasulat.
Hinanap ni Madi sa Bibliya ang mga bersikulong tinukoy ni Matt. Binasa niya ang mga iyon nang makailang ulit.
Napaisip si Madi. "Kung 'NAPAKAHIRAP MAPABILANG SA MGA PINAGHAHARIAN NG DIYOS ANG MAYAYAMAN', paano pa kaya ang mga katulad ko na ang naging diskarte para yumaman ay sa pamamagitan ng masamang paraan."
At nagbago ang pananaw sa buhay ni Madi mula noon.
"Matt, ikaw ba yan?", ang bungad niyang pagbati sa dating kaklase.
"Uy, ikaw pala, Madi!" Big time na big time ka na ah."
"Saan ka ba pupunta? Bakit naglalakad ka lang. Tara, sakay na at ihahatid kita", paanyaya ni Madi.
"Ganon ba. Sige, maraming salamat!", ang malugod na tugon ni Matt.
"Halos dalawampu't limang taon tayo 'di nagkita ah. Kamusta ba buhay-buhay?", panimula ni Madi sa pakikipagkwentuhan kay Matt nang paandarin niya muli ang kanyang sasakyan.
"Eto, buhay pa rin naman sa awa ng Diyos", ang simpleng sagot ni Matt. " Ganda nitong kotse mo ah."
"Actually, panglima ko nang sasakyan to". Kinailangan ko nang bumili ng bago eh." Tumawa si Madi pagkasabi niya noon.
"Sa dating bahay nyo pa rin ba ikaw nakatira?", pag-usisa ni Madi. "Oo", ang maikling tugon ng kaniyang sakay.
"Nakabili na ako ng sariling lupa. Nakapagpatayo na rin ng sariling bahay. Worth 10 million lang kaya maliit." Muling umalingaw sa loob ng kotse ang tawa ni Madi pagkasabi niya noon.
"E di, mayaman ka na pala talaga."
"Parang ganon na nga." At napahalakhak nang husto ang mayabang na mayaman.
"Noong nag-aaral tayo, lagi kang kasama sa honors hanggang sa paggraduate natin. Samantalang ako, kabilang sa ilang masasabi na pasang-awa. Kung hindi ko pa ginamit ang kagwapuhan ko noon, baka hindi pa ako nakapasa. Ikaw? Ano nangyari sa'yo? Saan napunta ang talino mo?"
"Eh ganon talaga,", ang nahihiyang sagot ni Matt, na halata na ang ibig ni Madi na patunguhan ng kanilang pag-uusap.
"Minsan talaga, DAIG NG MADISKARTE ANG MATALINO, no," ang nakangising komento ni Madi habang nakalingon kay Matt.
Kinuha ni Madi ang kaniyang wallet. Iniabot iyon kay Matt. "Kuha ka na dyan kung magkano kailangan mo. Saka bumili ka na rin ng bagong tsinelas. Ako ang nahihiya sa butas niyang suot mo eh.", at nagtawa siyang muli.
Ibinalik ni Matt ang pitaka kay Madi. "'Di na. Salamat na lang," pagtanggi niya.
"Hay, ang sarap talaga maging mayaman," ang parinig ni Madi. "May maganda kang bahay, mga sasakyan. Nakakapunta ka sa gusto mo puntahan, nagagawa mo ang mga gusto mo gawin, nabibili mo ang gusto mong isuot, nakakain mo ang masasarap na pagkain na gusto mong kainin."
"Ako naman, nagpapasalamat ako sa Diyos na pinagkalooban niya ako ng karunungan para maagang marealize na "ANG BUHAY NG TAO DITO SA MUNDO AY HINDI PARA MAGPAYAMAN KUNDI GUMAWA NG MABUTI THAT WILL MAKE HIS SOUL WORTHY OF HEAVEN,", pahayag ni Matt.
"Ano sabi mo?", pagpapaulit ni Madi sa sinabi ni Matt.
Sa halip na ulitin ang kaniyang sinabi, Kinuha ni Matt ang Bibliya na nakapatong sa kotse ni Madi. "Binabasa mo ito?", tanong niya kay Madi.
"Hindi. Pangdisplay lang. At pangpalusot na rin," ang dahilan ni Madi.
"May ballpen ka?", tanong ni Matt.
"Dyan sa lalagyan".
Signpen ang nakita ni Matt. Nakita rin niya ang isang maliit na organizer. Sa pinakahuling pahina noon ay may isinulat si Matt. Pinilas niya ang pahinang sinulatan niya at inipit sa Bibliya.
"Basahin mo," ang sabi ni Matt kay Madi pagkatapos niya ibalik ang Bibliya sa pinagpapatungan nito.
"Sige, mamaya," ang wala sa loob na sagot ni Madi.
Pagkatapos maihatid ni Madi si Matt sa pupuntahan nito ay waring umukilkil sa kaniyang mga tainga ang "Basahin mo" na sinabi sa kaniya ni Matt. Inihinto niya muli ang kaniyang sasakyan. Kinuha niya ang papel na nakaipit sa Bibliya. "LUCAS 16:19-31 at LUCAS 18:18-25" ang nakasulat.
Hinanap ni Madi sa Bibliya ang mga bersikulong tinukoy ni Matt. Binasa niya ang mga iyon nang makailang ulit.
Napaisip si Madi. "Kung 'NAPAKAHIRAP MAPABILANG SA MGA PINAGHAHARIAN NG DIYOS ANG MAYAYAMAN', paano pa kaya ang mga katulad ko na ang naging diskarte para yumaman ay sa pamamagitan ng masamang paraan."
At nagbago ang pananaw sa buhay ni Madi mula noon.
Thursday, June 21, 2018
MAGKANO ni Augusto Flameño Monsayac
"Lord, magkano po ang buwan?", ang tanong ng siyam na taong gulang na si Utot habang minamasdan ang tinutukoy na maliwanag na bagay sa kalangitan na nasa hugis na tila nakangiti.
"Eh ang bawat isang bituin po, Lord, magkano?", ang kasunod na pag-usisa ni Utot habang palipat-lipat ang kaniyang tingin sa mga talang abot-tanaw niya.
Huminga nang malalim si Utot. "Iyon naman po, Lord, magkano iyon?", tukoy niya sa hangin na kanyang nilanghap.
Hinimas ni Utot ang kanyang payat na katawan. "Ito po, Lord, magkano ito?" ang paulit-ulit niyang usal habang itinuturo ang kanyang bawat bahagi.
Itinapat ni Utot ang kaniyang kanang palad sa kaniyang kaliwang dibdib. "Magkano naman po ang bawat isang ganito, Lord?", patungkol naman niya sa bawat tibok ng kaniyang puso.
Ngumiti si Utot ng napakatamis na ngiti na kanyang magagawa, habang umaagos ang mga luhang kusang bumubukal mula sa kanyang mga mata. "Lord, thank you po ha, at binibigay Ninyo ang lahat ng ito nang LIBRE."
Pumikit si Utot. At ilang sandali lang ay mahimbing na siyang nakatulog sa hinihigaan niyang karton sa loob ng kaniyang kahoy na kariton na kaniyang itinabi sa isang di-kalakihang puno ng akasya, malapit sa gilid ng high-way, para magpalipas ng gabi, at mairaos muli ng isang araw ang kumakalam niyang sikmura.
Saturday, June 16, 2018
THE FATHER by Augusto Flameño Monsayac
As your father, I earnestly desire
To be by your side all the time
To tend to your needs, to protect you and guide
In every thing you do in your life.
How I wish I do have all the chances
Of being a blessed one to witness
The every "first" in your life's progress
Even all your failures and successes.
But as a human, I humbly admit
I don't have a power to always commit
All of my time that we both need
For even my lifetime do have a limit.
So, as your parent whose love for you is true
With a grateful heart, through prayers, I entrust you
To the only Father who has the power to do
More than everything I wanted to.
He is the Father who is your life's giver
Who created you in the womb of your mother;
And He, also, is the Magnificent Creator
Of everything in the world, and in the whole universe.
For Him, you are His very precious child;
He watches over you with caring, guiding eyes;
He is with you in every millisecond of time
In every development stage of your life.
I may not meet all your wants, but He provides all your needs;
I may fail you at times, but He never will;
And no matter what happens, you must keep on believing
Through out eternity, His unconditional love remains still.
He is the Father who truly deserves
To be blissfully praised and thanked forever;
He is the Father of all here on earth
The Father of Lord Jesus, our Heavenly Father.
To be by your side all the time
To tend to your needs, to protect you and guide
In every thing you do in your life.
How I wish I do have all the chances
Of being a blessed one to witness
The every "first" in your life's progress
Even all your failures and successes.
But as a human, I humbly admit
I don't have a power to always commit
All of my time that we both need
For even my lifetime do have a limit.
So, as your parent whose love for you is true
With a grateful heart, through prayers, I entrust you
To the only Father who has the power to do
More than everything I wanted to.
He is the Father who is your life's giver
Who created you in the womb of your mother;
And He, also, is the Magnificent Creator
Of everything in the world, and in the whole universe.
For Him, you are His very precious child;
He watches over you with caring, guiding eyes;
He is with you in every millisecond of time
In every development stage of your life.
I may not meet all your wants, but He provides all your needs;
I may fail you at times, but He never will;
And no matter what happens, you must keep on believing
Through out eternity, His unconditional love remains still.
He is the Father who truly deserves
To be blissfully praised and thanked forever;
He is the Father of all here on earth
The Father of Lord Jesus, our Heavenly Father.
Thursday, June 14, 2018
MOTHERS ARE FATHERS, TOO by Augusto Flameño Monsayac
MOTHERS ARE FATHERS, TOO
by Augusto Flameño Monsayac
Even though some say
I am our child's look-a-like
I must proudly confess
from within my grateful heart
That in the whole being
of our dear precious child
I always have a glimpse of you,
my lovely, amazing wife.
Every time I look at him/her,
he/she reminds me of you
And every thing you have done,
every thing you went through
From conceiving him/her in your womb
and in giving him/her birth, too
To triumphantly present him/her
as a living gift from you.
Whenever I watch him/her,
my spirit has a soulful prayer
How blessed he/she is to have you
as his/her loving mother
Who is doing her best
for his/her good health and care
And is willing to sacrifice
Her own life for him/her forever.
In dutifully performing
the responsibilities of a parent
You are his/her angel, heroine,
and best friend altogether;
You are a mother who can naturally
make him/ bsrfeel a father's presence
An epitome of "MOTHERS ARE FATHERS, TOO"
in it's truest essence.
Celebrating fatherhood
would never be definitely good
Without honoring mothers like you
in a special, joyful mood
So, as respectfully as I must,
as blissfully as I could
I wholeheartedly say, "THANK YOU,
MY EQUAL PARTNER IN PARENTHOOD."
MOTHERS ARE FATHERS, TOO by Augusto Flameño Monsayac
Even though some say
I am our child's look-a-like
I must proudly confess
from within my grateful heart
That in the whole being
of our dear precious child
I always have a glimpse of you,
my lovely, amazing wife.
Every time I look at him/her,
he/she reminds me of you
And every thing you have done,
every thing you went through
From conceiving him/her in your womb
and in giving him/her birth, too
To triumphantly present him/her
as a living gift from you.
Whenever I watch him/her,
my spirit has a soulful prayer
How blessed he/she is to have you
as his/her loving mother
Who is doing her best
for his/her good health and care
And is willing to sacrifice
Her own life for him/her forever.
In dutifully performing
the responsibilities of a parent
You are his/her angel, heroine,
and best friend altogether;
You are a mother who can naturally
make him/ berfeel a father's presence
An epitome of "MOTHERS ARE FATHERS, TOO"
in it's truest essence.
Celebrating fatherhood
would never be definitely good
Without honoring mothers like you
in a special, joyful mood
So, as respectfully as I must,
as blissfully as I could
I wholeheartedly say, "THANK YOU,
MY EQUAL PARTNER IN PARENTHOOD."
Subscribe to:
Posts (Atom)